Κωνσταντῖνος
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin Constantinus.
Nom propre [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | |
---|---|---|
Nominatif | ὁ | Κωνσταντῖνος |
Vocatif | Κωνσταντῖνε | |
Accusatif | τὸν | Κωνσταντῖνον |
Génitif | τοῦ | Κωνσταντίνου |
Datif | τῷ | Κωνσταντίνῳ |
Κωνσταντῖνος, Kōnstantînos masculin singulier
- Constantin.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés[modifier le wikicode]
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
- Grec : Κωνσταντίνος
Prononciation[modifier le wikicode]
- *\kons.tanˈti.nos\ (Koinè (IVe siècle))
- *\kons.tanˈti.nos\ (Byzance (Xe siècle))
- *\kons.tanˈdi.nos\ (Constantinople (XVe siècle))