Carni

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : carni

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Du gaulois carnon, signifiant « corne »[2].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Carnus Carnī
Vocatif Carne Carnī
Accusatif Carnum Carnōs
Génitif Carnī Carnōrum
Datif Carnō Carnīs
Ablatif Carnō Carnīs

Carni \Prononciation ?\ masculin pluriel

  1. Peuple celte habitant la Carniole (actuelle Slovénie) dont la capitale était Carnus.
    • A tergo Carnorum et Iapudum, qua se fert mangus Hister, Raetis iunguntur Norici. oppida eorum Virunum, Celeia, Teurnia, Aguntum, Iuvaum, omnia Claudia, Flavium Solvense. Noricis iunguntur lacus Pelso, deserta Boiorum; iam tamen colonia Divi Claudi Savaria et oppido Scarabantia Iulia habitantur. — (Pline, Naturalis Historia, III, 146)
      Derrière les Carniens et les Japydes, le long du grand Danube, aux Rhètes touchent les Noriques. Villes de ces derniers : Virunum, Celcia, Teurnia, Aguntum, Vianiomina, Claudia, Flavium Solvense. Le pays des Noriques est limitrophe du lac Peiso et des déserts des Boïens; cependant ces déserts ont déjà reçu Sabaria, colonie du divin Claude, et la ville de Scarabantia Julia.

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • Carniole sur l’encyclopédie Wikipédia

Références[modifier le wikicode]

  • « Carni », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
  • [2] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 106