Mandrum

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté à Maeander.

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Mandrum
Vocatif Mandrum
Accusatif Mandrum
Génitif Mandrī
Datif Mandrō
Ablatif Mandrō

Mandrum \Prononciation ?\ neutre

  1. (Géographie) Fleuve de la Bactriane.
    • flumina Mandrum, Chindrum, ultraque Chorasmi, Gandari, Pariani, Zarangae, Arasmi, Marotiani, Arsi, Gaeli, quos Graeci Cadusios appellavere, Matiani, oppidum Heraclea, ab Alexandro conditum, quod deinde subversum ac restitutum Antiochus Achaida appellavit, Dribyces, quorum medios fines secat Oxus amnis, ortus in lacu Oaxo, Syrmatae, Oxyttagae, Moci, Bateni, Saraparae, Bactri, quorum oppidum Zariastes, quod postea Bactrum a flumine appellatum est. gens haec optinet aversa montis Paropanisi exadversus fontes Indi; includitur flumine Ocho. — (Pline, Naturalis Historia, VI)
      fleuves : le Mandrus, le Gridinus; au delà, les Chorasmiens, les Candares, les Attasins, les Paricans, les Saranges, les Parrhasins, les Maratians, les Nasotians, les Aorses, les Gèles, que les Grecs ont appelés Cadusiens; les Matians; la ville d'Héraclée, fondée par Alexandre, qui, renversée plus tard et rebâtie, fut nommée par Antiochus Achaïs; les Derbices, dont l'Oxus, né dans le lac Oxus, traverse le pays par le milieu; les Syrmates, les Oxydraques, les Hénioques, les Bateniens, les Sarapares, les Bactriens, dont la ville Zariaspe, nommée plus tard Bactre, a reçu son nom du fleuve. — (traduction)

Références[modifier le wikicode]