Surrentum

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté par la tradition populaire (voir citation) à Siren (« sirène »), au grec συρρέω, surréô (« confluer ») par d'autres[1].

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Surrentum
Vocatif Surrentum
Accusatif Surrentum
Génitif Surrentī
Datif Surrentō
Ablatif Surrentō

Surrentum \Prononciation ?\ neutre

  1. (Géographie) Sorrente.
    • litore autem Neapolis, Chalcidensium et ipsa, Parthenope a tumulo Sirenis appellata, Herculaneum, Pompei haud procul spectato monte Vesuvio, adluente vero Sarno amne, ager Nucerinus et VIIII p. a mari ipsa Nuceria, Surrentum cum promunturio Minervae, Sirenum quondam sede. navigatio a Cerceis II de LXXX patet. regio ea a Tiberi prima Italiae servatur ex discriptione Augusti. — (Pline l'Ancien, Naturalis Historia)
      … Sorrente avec le promontoire de Minerve, jadis le séjour des sirènes…

Gentilés et adjectifs correspondants[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • Surrentum sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références[modifier le wikicode]

  1. Paola Zancani Montuoro, Συρρεντόν Surrentum-Sorrento, in AIΩN – Annali dell'Università degli Studi di Napoli “L'Orientale”. Rivista del Dipartimento del mondo classico. Sezione Linguistica, nº 6, 1984, pp. 313-320