aŭtoro

Voir aussi : autoro

Espéranto

Dans d’autres systèmes d’écriture : auxtoro, autoro

Étymologie

De l’allemand Autor.

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	aŭtoro \aw.ˈto.ro\	aŭtoroj \aw.ˈto.roj\
Accusatif	aŭtoron \aw.ˈto.ron\	aŭtorojn \aw.ˈto.rojn\

aŭtoro \aw.ˈto.ro\ mot-racine issu de l’Antaŭparolo {1OA, fond. grâce à 7OA }

1. Auteur. (Personne qui est à l’origine de quelque chose.)
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• aŭtorino : autrice
• kunaŭtoro : co-auteur
• aŭtoreco : qualité d’auteur
• aŭtora : d’auteur
• aŭtori : être l’auteur, écrire
• aŭtorsigno

Prononciation

• Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « aŭtoro [aw.t̪o.ʀo] »
• France (Toulouse) : écouter « aŭtoro [aw.ˈt̪oː.ɾo] »
• France : écouter « aŭtoro [Prononciation ?] »

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
• aŭtoro sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• aŭtoro sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine "aŭtor" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 fondamentalisée par la 7a Oficiala Aldono (R de l’Akademio de Esperanto).
• Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).