bucolicus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien βουκολικός, boukolikós.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif bucolicus bucolică bucolicum bucolicī bucolicae bucolică
Vocatif bucolice bucolică bucolicum bucolicī bucolicae bucolică
Accusatif bucolicum bucolicăm bucolicum bucolicōs bucolicās bucolică
Génitif bucolicī bucolicae bucolicī bucolicōrŭm bucolicārŭm bucolicōrŭm
Datif bucolicō bucolicae bucolicō bucolicīs bucolicīs bucolicīs
Ablatif bucolicō bucolicā bucolicō bucolicīs bucolicīs bucolicīs

bucolicus \Prononciation ?\

  1. Pastoral, champêtre, bucolique.
    1. (En particulier) Bucolicōn poëma, Les Bucoliques, recueil de poésie pastorale de Virgile : Būcŏlĭca.

Références[modifier le wikicode]