censorius

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de censor (« censeur »), avec le suffixe -ius.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif censorius censoriă censorium censoriī censoriae censoriă
Vocatif censorie censoriă censorium censoriī censoriae censoriă
Accusatif censorium censoriăm censorium censoriōs censoriās censoriă
Génitif censoriī censoriae censoriī censoriōrŭm censoriārŭm censoriōrŭm
Datif censoriō censoriae censoriō censoriīs censoriīs censoriīs
Ablatif censoriō censoriā censoriō censoriīs censoriīs censoriīs

censorius \Prononciation ?\

  1. De censeur.
  2. Critique, réprobateur.
    • Verum, ne videar intempestive censorium opus obiurgandis moribus nostrorum temporum suscepisse, iam nunc officia vilicae persequar. — (Columelle, De Re Rustica, livre XII)
      Mais, pour ne pas paraître mal à propos entreprendre un ouvrage de critique en blâmant les mœurs de mes contemporains, je vais maintenant m'occuper des devoirs de la métayère. — (traduction)

Références[modifier le wikicode]