citharoedus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien κιθαρῳδός, kitharôidós,  composé de κιθάρα, kithára (« lyre, cithare ») et de ἀοιδός, aoidós (« chanteur »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif citharoedus citharoedī
Vocatif citharoede citharoedī
Accusatif citharoedum citharoedōs
Génitif citharoedī citharoedōrum
Datif citharoedō citharoedīs
Ablatif citharoedō citharoedīs

citharoedus \Prononciation ?\ masculin

  1. Citharède.
    • Fama fuit Subrium Flavum cum centurionibus occulto consilio, neque tamen ignorante Seneca, destinavisse, ut post occisum opera Pisonis Neronem Piso quoque interficeretur tradereturque imperium Senecae, quasi insonti et claritudine virtutum ad summum fastigium delecto. quin et verba Flavi vulgabantur, non referre dedecori, si citharoedus demoveretur et tragoedus succederet (quia ut Nero cithara, ita Piso tragico ornatu canebat). — (Tacite, Annales)
      Le bruit courut que Subrius, de concert avec les centurions, avait décidé secrètement, mais non pourtant à l’insu de Sénèque, qu’une fois Néron tué par la main de Pison, Pison serait tué à son tour, et l’empire donné à Sénèque, comme à un homme sans reproche, appelé au rang suprême par l’éclat de ses vertus. On débitait même une parole de Subrius : Opprobre pour opprobre, qu’importe un musicien ou un acteur de tragédies ? car, si Néron jouait de la lyre, Pison déclamait en habit de tragédien. — (traduction)

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]