cognitus
Latin[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | cognitus | cognită | cognitum | cognitī | cognitae | cognită |
Vocatif | cognite | cognită | cognitum | cognitī | cognitae | cognită |
Accusatif | cognitum | cognităm | cognitum | cognitōs | cognitās | cognită |
Génitif | cognitī | cognitae | cognitī | cognitōrŭm | cognitārŭm | cognitōrŭm |
Datif | cognitō | cognitae | cognitō | cognitīs | cognitīs | cognitīs |
Ablatif | cognitō | cognitā | cognitō | cognitīs | cognitīs | cognitīs |
cognitus \Prononciation ?\
- Participe passé de cognosco.
Références[modifier le wikicode]
- « cognitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage