kantolor
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du vieux breton cantoiler.
- → voir kantol et -or.
- Du moyen breton cantoeller[1].
- À comparer avec les mots cannwyllyr en gallois, cantolor en cornique, coinnleoir en gaélique irlandais.
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kantolor | kantolorioù |
Adoucissante | gantolor | gantolorioù |
Spirante | cʼhantolor | cʼhantolorioù |
kantolor \kãnˈtoːlɔr\ masculin
- Chandelier.
- Derc’hel a rae en e zorn kleiz ur c’hantolor bihan gant div c’houlaouenn-goar war enaou. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 33)
- Il tenait à la main gauche un petit chandelier dont les deux chandelles étaient allumées.
- Derc’hel a rae en e zorn kleiz ur c’hantolor bihan gant div c’houlaouenn-goar war enaou. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 33)
- (Sens figuré) & (Par plaisanterie) vaurien, garnement.
Variantes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499