kjenne

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Norvégien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du vieux norvégien kenna.

Verbe [modifier le wikicode]

kjenne

Temps Forme
Infinitif å kjenne
Présent kjenner
Prétérit 3
Participe passé kjent
Participe présent kjennende
Impératif kjenn
Passif kjennes
  1. Connaître.
    • Jeg kjenner ham godt, personlig, av utseende - Je le connais bien, personnellement, de vue.
    • Jeg kjenner navnet, veien - Je connais le nom, le chemin.
    • Kjenner jeg ham rett, sier han nei - Si je le connais bien, il dira non.
    • Jeg kjenner deg! - Je te connais!
  2. (Sens) Sentir, détecter, reconnaître
    • Kjenne lukt(en) av hav - Reconnaître (sentir) l'odeur de la mer.
    • Gjør det vondt? Nei, jeg kjenner ingenting - Cela fait-il mal? Non, je ne sens rien.
  3. Reconnaître, juger.
    • Bli kjent skyldig i tyveri - Être reconnu coupable de vol.
    • Bli kjent kompetent til et professorat - Être reconnu compétent pour la chaire professorale.