lullen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté à lull en anglais, lullen en néerlandais, lallo en latin, λαλέω, laléô en grec.

Verbe [modifier le wikicode]

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich lulle
2e du sing. du lullst
3e du sing. er lullt
Prétérit 1re du sing. ich lullte
Subjonctif II 1re du sing. ich lullte
Impératif 2e du sing. lull
lulle!
2e du plur. lullt!
Participe passé gelullt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

lullen \ˈlʊ.lən\ (voir la conjugaison)

  1. Bercer avec un air doux, chanter une berceuse pour endormir.
    • Nach der schweren, aber überstandenen Krankheit ließ er sich leicht in den Schlaf lullen.
  2. Chantonner.

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté à lull en anglais, lullen en allemand.

Verbe [modifier le wikicode]

lullen \ˈlʏlə(n)\ (voir la conjugaison)

  1. Marmonner.
  2. Bavasser, dire des sornettes.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,9 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]