lullen
Allemand[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich lulle |
2e du sing. | du lullst | |
3e du sing. | er lullt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich lullte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich lullte |
Impératif | 2e du sing. | lull lulle! |
2e du plur. | lullt! | |
Participe passé | gelullt | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
lullen \ˈlʊ.lən\ (voir la conjugaison)
- Bercer avec un air doux, chanter une berceuse pour endormir.
- Nach der schweren, aber überstandenen Krankheit ließ er sich leicht in den Schlaf lullen.
- Chantonner.
Prononciation[modifier le wikicode]
- Berlin : écouter « lullen [ˈlʊlən] »
Néerlandais[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
lullen \ˈlʏlə(n)\ (voir la conjugaison)
- Marmonner.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Bavasser, dire des sornettes.
Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 96,9 % des Flamands,
- 99,4 % des Néerlandais.
Prononciation[modifier le wikicode]
- (Région à préciser) : écouter « lullen [ˈlʏlə(n)] »
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]