mysticus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien μυστικός, mystikós.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif mysticus mystică mysticum mysticī mysticae mystică
Vocatif mystice mystică mysticum mysticī mysticae mystică
Accusatif mysticum mysticăm mysticum mysticōs mysticās mystică
Génitif mysticī mysticae mysticī mysticōrŭm mysticārŭm mysticōrŭm
Datif mysticō mysticae mysticō mysticīs mysticīs mysticīs
Ablatif mysticō mysticā mysticō mysticīs mysticīs mysticīs

mysticus \Prononciation ?\

  1. (Religion) Mystique, relatif aux mystères.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin mysticus.

Nom commun [modifier le wikicode]

mysticus

  1. Mystique.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 89,8 % des Flamands,
  • 91,9 % des Néerlandais.


Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]