peen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : pèen

icône information Cette page a été créée automatiquement et nécessite une vérification.
Merci d’enlever ce bandeau une fois la page vérifiée.

Langue(s) concernée(s) : néerlandais.

Anglais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Probablement des langues germaniques septentrionales ; comparer avec le norvégien penn, l’allemand Pinne, le vieux suédois pæna.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
peen
\Prononciation ?\
peens
\Prononciation ?\

peen \piːn\

  1. (Outillage) Panne (d’un marteau).

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

peen

  1. Carotte.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 86,3 % des Flamands,
  • 97,5 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]