politicus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien πολιτικός, politikos.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif politicus politică politicum politicī politicae politică
Vocatif politice politică politicum politicī politicae politică
Accusatif politicum politicăm politicum politicōs politicās politică
Génitif politicī politicae politicī politicōrŭm politicārŭm politicōrŭm
Datif politicō politicae politicō politicīs politicīs politicīs
Ablatif politicō politicā politicō politicīs politicīs politicīs

politicus \Prononciation ?\

  1. Civique, politique, relatif au gouvernement de la ville.

Synonymes[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin politicus.

Nom commun [modifier le wikicode]

politicus \po.li.ti.kʏs\ (pluriel irrégulier: politici \po.li.ti.si\ )

  1. Homme politique, politicien.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,3 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]