prerogativa
Ancien occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin praerogativa.
Nom commun [modifier le wikicode]
prerogativa féminin
Références[modifier le wikicode]
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Italien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin praerogativa.
Nom commun [modifier le wikicode]
prerogativa \preroɡaˈtiva\ féminin
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin praerogativa.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
prerogativa \pɾeɾuɣaˈtiβo̞\ |
prerogativas \pɾeɾuɣaˈtiβo̞s\ |
prerogativa [pɾeɾuɣaˈtiβo̞] (graphie normalisée) féminin
Variantes[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- languedocien : [pɾeɾuɣaˈtiβo̞]
- provençal rhodanien, maritime : [pʁeɾugaˈtivo̞]
- niçois : [pʁeʁuɣaˈtiva]
- France (Béarn) : écouter « prerogativa [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952
- Pèir Morà, Tot en gascon, Éditions des régionalismes, 2011
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2