rocʼh
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Mentionné dans le dictionnaire français-breton de Jean-François Le Gonidec (1847) : Rocʼh.
- Mentionné dans le grand dictionnaire de François Vallée (1931) : rocʼh.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | Pluriel 3 |
---|---|---|---|
rocʼh | recʼhier | reier | rocʼhoù |
rocʼh \ˈroːx\ féminin
- Roc, roche, rocher.
- Tostaat a ra ouzh ar roc’h an dra zu ... emañ en em gavet e-kichen ... Ur vag eo hag er vag-se n’eus nemet un den. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 165)
- La chose noire sʼapproche du rocher ... elle est arrivée à côté ... Cʼest un bateau et dans ce bateau-là il nʼy a quʼune personne.
- Tostaat a ra ouzh ar roc’h an dra zu ... emañ en em gavet e-kichen ... Ur vag eo hag er vag-se n’eus nemet un den. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 165)
Dérivés[modifier le wikicode]
Anagrammes[modifier le wikicode]