selaou
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
selaou \ˈseː.lɔw\ transitif (voir la conjugaison), base verbale selaou-
- Écouter.
- Ha kaer an neus breman selaou, sioulder an drêzenn nʼeo torret nemet gant trouz ar mor o frega war an trêz. — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 124)
- Et il a beau maintenant écouter, la tranquillité de la plage n’est rompue que par le bruit de la mer qui se brise sur le sable.
- Ha kaer an neus breman selaou, sioulder an drêzenn nʼeo torret nemet gant trouz ar mor o frega war an trêz. — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 124)
Variantes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
selaou \ˈseː.lɔw\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe selaou.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe selaou.
- — Selaou, Jaouen, va cʼhamarad kozh », eme Givoron, o sellet cʼhoazh en-dro dezhañ, kement a aon en doa da vezañ klevet ; « selaou acʼhanon. [...] ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 157)
- — Écoute, Jaouen, mon vieux camarade », dit Quivouron, en regardant encore autour de lui, tant il avait peur d’être entendu ; « écoute-moi. [...] ?
- — Selaou, Jaouen, va cʼhamarad kozh », eme Givoron, o sellet cʼhoazh en-dro dezhañ, kement a aon en doa da vezañ klevet ; « selaou acʼhanon. [...] ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 157)
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 649b