κλύδων

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De l’indo-européen commun *klūd-, qui a également donné cluō, clovāca en latin, 𐌷𐌻𐌿𐍄𐍂𐍃 hlutrs en gotique, et clir en gallois.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif κλύδων οἱ κλύδωνες τὼ κλύδωνε
Vocatif κλύδων κλύδωνες κλύδωνε
Accusatif τὸν κλύδωνα τοὺς κλύδωνας τὼ κλύδωνε
Génitif τοῦ κλύδωνος τῶν κλυδώνων τοῖν κλυδώνοιν
Datif τῷ κλύδωνι τοῖς [[{{{4}}}ι|{{{4}}}ι(ν)]] τοῖν κλυδώνοιν

κλύδων, klúdôn *\ˈkly.dɔːn\ masculin (Ancienne écriture : ϰλύδων)

  1. Agitation des flots, flot, vague.
    • εἴτ᾽ ἐς μέγαν θάλαμον Ἀμφιτρίτας / εἴτ᾽ ἐς τὸν ἀπόξενον ὅρμων / Θρῄκιον κλύδωνα — (Sophocle, Œdipe roi, 194-196)
  2. (Sens figuré) Trouble, agitation, mouvement tumultueux.

Références[modifier le wikicode]