διάκονος
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ/ἡ | διάκονος | οἱ/αἱ | διάκονοι | τὼ | διᾱκόνω |
Vocatif | διάκονε | διάκονοι | διᾱκόνω | |||
Accusatif | τὸν/τὴν | διάκονον | τοὺς/τὰς | διᾱκόνους | τὼ | διᾱκόνω |
Génitif | τοῦ/τῆς | διᾱκόνου | τῶν | διᾱκόνων | τοῖν | διᾱκόνοις |
Datif | τῷ/τῇ | διᾱκόνῳ | τοῖς/ταῖς | διᾱκόνοις | τοῖν | διᾱκόνοις |
διάκονος, diákonos *\di.ˈaː.ko.nos\ masculin et féminin identiques
Variantes[modifier le wikicode]
- διήκονος (Ionien)
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
- Latin : diaconus
Références[modifier le wikicode]
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « διάκονος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage