κέλευθος
Grec ancien[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | κέλευθος | αἱ | κέλευθοι | τὼ | κελεύθω |
Vocatif | κέλευθε | κέλευθοι | κελεύθω | |||
Accusatif | τὴν | κέλευθον | τὰς | κελεύθους | τὼ | κελεύθω |
Génitif | τῆς | κελεύθου | τῶν | κελεύθων | τοῖν | κελεύθοιν |
Datif | τῇ | κελεύθῳ | ταῖς | κελεύθοις | τοῖν | κελεύθοιν |
κέλευθος, kéleuthos *\ˈke.le͜ʊ.tʰos\ féminin
- Chemin, route (Par terre ou par mer)
- Voyage par terre ou par eau.
- Expédition militaire.
Dérivés[modifier le wikicode]
- ἀκέλευθος (« sans issue »)
- ἀκόλουθος (« suivant »)
- ἐκκέλευθος (« hors du chemin »)
- κελευθήτης, κελευθοπόρος (« voyageur »)
- κελευθοποιός
- ἱπποκέλευθος (« équitation »)
Références[modifier le wikicode]
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « κέλευθος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage