κυανόπτερος

Grec ancien

Étymologie

Mot  composé de κυανός, kyanós, πτερόν, pterón (« aile ») et -ος, -os.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κυανόπτερος		κυανόπτερος		κυανόπτερον
vocatif		κυανόπτερε		κυανόπτερε		κυανόπτερον
accusatif		κυανόπτερον		κυανόπτερον		κυανόπτερον
génitif		κυανοπτέρου		κυανοπτέρου		κυανοπτέρου
datif		κυανοπτέρῳ		κυανοπτέρῳ		κυανοπτέρῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω
vocatif		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω
accusatif		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω		κυανοπτέρω
génitif		κυανοπτέροιν		κυανοπτέροιν		κυανοπτέροιν
datif		κυανοπτέροιν		κυανοπτέροιν		κυανοπτέροιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κυανόπτεροι		κυανόπτεροι		κυανόπτερα
vocatif		κυανόπτεροι		κυανόπτεροι		κυανόπτερα
accusatif		κυανοπτέρους		κυανοπτέρους		κυανόπτερα
génitif		κυανοπτέρων		κυανοπτέρων		κυανοπτέρων
datif		κυανοπτέροις		κυανοπτέροις		κυανοπτέροις

κυανόπτερος, kyanópteros

1. Cyanoptère.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

• *\ky.a.nóp.te.ros\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ky.aˈnop.tɛ.ros\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ky.aˈnop.te.ros\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\cy.aˈnop.te.ros\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ci.aˈnop.te.ros\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• « κυανόπτερος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage