λαμπυρίς

Grec ancien

Étymologie

De λάμπω, lámpô (« briller ») et πῦρ, pûr (« feu »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	λαμπυρίς	αἱ	λαμπυρίδες	τὼ	λαμπυρίδε
Vocatif		λαμπυρί		λαμπυρίδες		λαμπυρίδε
Accusatif	τὴν	λαμπυρίδα	τὰς	λαμπυρίδας	τὼ	λαμπυρίδε
Génitif	τῆς	λαμπυρίδος	τῶν	λαμπυρίδων	τοῖν	λαμπυρίδοιν
Datif	τῇ	λαμπυρίδι	ταῖς	λαμπυρίσι(ν)	τοῖν	λαμπυρίδοιν

λαμπυρίς, lampurís *\lam.py.ˈris\ féminin

1. Ver luisant.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : λαμπυρίδα
• Latin : lampyris

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage