πρῶτος
: πρώτος
Sommaire
Grec ancien[modifier]
Étymologie[modifier]
- De πρό, pró (« avant ») ; voir le latin prior, primus.
- Ce mot dénote une supplétion car son étymologie est distincte de celle de ἕν, hén.
Adjectif[modifier]
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | πρῶτος | πρώτη | πρῶτον | πρῶτοι | πρῶται | πρῶτα | πρώτω | πρώτα | πρώτω |
| Vocatif | πρῶτε | πρώτη | πρῶτον | πρῶτοι | πρῶται | πρῶτα | πρώτω | πρώτω | πρώτω |
| Accusatif | πρῶτον | πρώτην | πρῶτον | πρώτους | πρώτας | πρῶτα | πρώτω | πρώτα | πρώτω |
| Génitif | πρώτου | πρώτης | πρώτου | πρώτων | πρώτων | πρώτων | πρώτοιν | πρώταιν | πρώτοιν |
| Datif | πρώτῳ | πρώτῃ | πρώτῳ | πρώτοις | πρώταις | πρώτοις | πρώτοιν | πρώταιν | πρώτοιν |
πρῶτος, prỗtos \ˈprɔːˌ.tos\ ordinal
- Superlatif de πρότερος : premier.
Dérivés[modifier]
Variantes[modifier]
- πρᾶτος (Dorien)
Adverbe[modifier]
πρώτεν, prốten \ˈprɔː.ten\ féminin
- La première fois, tout d’abord, en premier lieu, au début.
- τὴν πρώτεν.
