σέλαχος

Grec ancien

Étymologie

→ voir σέλας.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	σέλαχος	τὰ	σέλαχη	τὼ	σέλαχει
Vocatif		σέλαχος		σέλαχη		σέλαχει
Accusatif	τὸ	σέλαχος	τὰ	σέλαχη	τὼ	σέλαχει
Génitif	τοῦ	σέλαχους	τῶν	σελαχῶν	τοῖν	σελαχοῖν
Datif	τῷ	σέλαχει	τοῖς	σέλαχεσι(ν)	τοῖν	σελαχοῖν

σέλαχος, sélakhos neutre

1. Requin.

Prononciation

• *\sé.la.kʰos\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ˈse.la.kʰos\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ˈse.la.xos\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\ˈse.la.xos\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ˈse.la.xos\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Émile Pessonneaux, Dictionnaire grec-français, Belin Frères, 1898