στοιχειώδης

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στοιχειώδης		στοιχειώδης		στοιχειώδες
génitif		στοιχειώδους		στοιχειώδους		στοιχειώδους
accusatif		στοιχειώδη		στοιχειώδη		στοιχειώδες
vocatif		στοιχειώδη		στοιχειώδη		στοιχειώδες
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη
génitif		στοιχειωδών		στοιχειωδών		στοιχειωδών
accusatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη
vocatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη

στοιχειώδης (stichiódis) \sti.çiˈo.ðis\

1. Élémentaire.

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de στοιχεῖον, stoikheîon (« élément »), avec le suffixe -ώδης, -ṓdēs.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στοιχειώδης		στοιχειώδης		στοιχειῶδες
vocatif		στοιχειῶδες		στοιχειῶδες		στοιχειῶδες
accusatif		στοιχειώδη		στοιχειώδη		στοιχειῶδες
génitif		στοιχειώδους		στοιχειώδους		στοιχειώδους
datif		στοιχειώδει		στοιχειώδει		στοιχειώδει
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στοιχειώδει		στοιχειώδει		στοιχειώδει
vocatif		στοιχειώδει		στοιχειώδει		στοιχειώδει
accusatif		στοιχειώδει		στοιχειώδει		στοιχειώδει
génitif		στοιχειώδοιν		στοιχειώδοιν		στοιχειώδοιν
datif		στοιχειώδοιν		στοιχειώδοιν		στοιχειώδοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη
vocatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη
accusatif		στοιχειώδεις		στοιχειώδεις		στοιχειώδη
génitif		στοιχειώδων		στοιχειώδων		στοιχειώδων
datif		στοιχειώδεσι(ν)		στοιχειώδεσι(ν)		στοιχειώδεσι(ν)

στοιχειώδης, stoikheiṓdēs

1. Élémentaire.

Prononciation

• *\stoi̯.kʰeː.ɔ̌ː.dɛːs\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\sty.kʰiˈo.des\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\sty.xiˈo.ðis\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\sty.çiˈo.ðis\ (Byzance (X^e siècle))
• *\sti.çiˈo.ðis\ (Constantinople (XV^e siècle))