τολμηρός

Grec

Étymologie

Du grec ancien τολμηρός, tolmêros.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		τολμηρός		τολμηρή		τολμηρό
génitif		τολμηρού		τολμηρής		τολμηρού
accusatif		τολμηρό		τολμηρή		τολμηρό
vocatif		τολμηρέ		τολμηρή		τολμηρό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		τολμηροί		τολμηρές		τολμηρά
génitif		τολμηρών		τολμηρών		τολμηρών
accusatif		τολμηρούς		τολμηρές		τολμηρά
vocatif		τολμηροί		τολμηρές		τολμηρά

τολμηρός (tolmirós) \tɔl.mi.ˈɾɔs\

1. Audacieux ; hardi

Apparentés étymologiques

• τολμάω, τολμώ
• τόλμη
• τόλμημα
• τολμηρά
• τολμηρότητα
• τολμώμαι

Grec ancien

Étymologie

De τόλμα avec le suffixe -ηρός.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		τολμηρός		τολμηρά		τολμηρόν
vocatif		τολμηρέ		τολμηρά		τολμηρόν
accusatif		τολμηρόν		τολμηράν		τολμηρόν
génitif		τολμηροῦ		τολμηρᾶς		τολμηροῦ
datif		τολμηρῷ		τολμηρᾷ		τολμηρῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		τολμηρώ		τολμηρά		τολμηρώ
vocatif		τολμηρώ		τολμηρά		τολμηρώ
accusatif		τολμηρώ		τολμηρά		τολμηρώ
génitif		τολμηροῖν		τολμηραῖν		τολμηροῖν
datif		τολμηροῖν		τολμηραῖν		τολμηροῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		τολμηροί		τολμηραί		τολμηρά
vocatif		τολμηροί		τολμηραί		τολμηρά
accusatif		τολμηρούς		τολμηράς		τολμηρά
génitif		τολμηρῶν		τολμηρῶν		τολμηρῶν
datif		τολμηροῖς		τολμηραῖς		τολμηροῖς

τολμηρός, tolmêrós *\tol.mɛː.ˈros\

1. Courageux, hardi, audacieux.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage