ἐτυμολογικός

Voir aussi : ετυμολογικός

Grec ancien

Étymologie

De ἐτυμολογία, etumología (« étymologie ») et -ικός, -ikós (« adjectif »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἐτυμολογικός		ἐτυμολογική		ἐτυμολογικόν
vocatif		ἐτυμολογικέ		ἐτυμολογική		ἐτυμολογικόν
accusatif		ἐτυμολογικόν		ἐτυμολογικήν		ἐτυμολογικόν
génitif		ἐτυμολογικοῦ		ἐτυμολογικῆς		ἐτυμολογικοῦ
datif		ἐτυμολογικῷ		ἐτυμολογικῇ		ἐτυμολογικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἐτυμολογικώ		ἐτυμολογικά		ἐτυμολογικώ
vocatif		ἐτυμολογικώ		ἐτυμολογικά		ἐτυμολογικώ
accusatif		ἐτυμολογικώ		ἐτυμολογικά		ἐτυμολογικώ
génitif		ἐτυμολογικοῖν		ἐτυμολογικαῖν		ἐτυμολογικοῖν
datif		ἐτυμολογικοῖν		ἐτυμολογικαῖν		ἐτυμολογικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἐτυμολογικοί		ἐτυμολογικαί		ἐτυμολογικά
vocatif		ἐτυμολογικοί		ἐτυμολογικαί		ἐτυμολογικά
accusatif		ἐτυμολογικούς		ἐτυμολογικάς		ἐτυμολογικά
génitif		ἐτυμολογικῶν		ἐτυμολογικῶν		ἐτυμολογικῶν
datif		ἐτυμολογικοῖς		ἐτυμολογικαῖς		ἐτυμολογικοῖς

ἐτυμολογικός, etumologikós *\e.ty.mo.lo.ɡi.ˈkos\

1. Étymologique.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « ἐτυμολογικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage