ἱστορία

Voir aussi : ιστορία

Grec ancien

Étymologie

De ἱστορέω, historéō, dérivé de ἵστωρ, hístōr.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	ἱστορία	αἱ	ἱστορίαι	τὼ	ἱστορία
Vocatif		ἱστορία		ἱστορίαι		ἱστορία
Accusatif	τὴν	ἱστορίαν	τὰς	ἱστορίας	τὼ	ἱστορία
Génitif	τῆς	ἱστορίας	τῶν	ἱστοριῶν	τοῖν	ἱστορίαιν
Datif	τῇ	ἱστορίᾳ	ταῖς	ἱστορίαις	τοῖν	ἱστορίαιν

ἱστορία, historía féminin

1. Enquête, examination, observation, étude.
2. Compte-rendu, histoire.

Variantes

• ἱστορίη (Ionien)

Dérivés

• ἱστορικός

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : ιστορία
• Latin : historia

Prononciation

• *\his.to.rí.aː\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\(h)is.toˈri.a\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\is.toˈri.a\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\is.toˈri.a\ (Byzance (X^e siècle))
• *\is.toˈri.a\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• « ἱστορία », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage