ὁμοούσιος

Grec ancien

Étymologie

De ὁμός, homós (« pareil ») et οὐσία, ousía (« essence », « substance », « être »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοούσιος		ὁμοούσιος		ὁμοούσιον
vocatif		ὁμοούσιε		ὁμοούσιε		ὁμοούσιον
accusatif		ὁμοούσιον		ὁμοούσιον		ὁμοούσιον
génitif		ὁμοούσιου		ὁμοούσιου		ὁμοούσιου
datif		ὁμοούσιῳ		ὁμοούσιῳ		ὁμοούσιῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω
vocatif		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω
accusatif		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω		ὁμοούσιω
génitif		ὁμοούσιοιν		ὁμοούσιοιν		ὁμοούσιοιν
datif		ὁμοούσιοιν		ὁμοούσιοιν		ὁμοούσιοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοούσιοι		ὁμοούσιοι		ὁμοούσια
vocatif		ὁμοούσιοι		ὁμοούσιοι		ὁμοούσια
accusatif		ὁμοούσιους		ὁμοούσιους		ὁμοούσια
génitif		ὁμοούσιων		ὁμοούσιων		ὁμοούσιων
datif		ὁμοούσιοις		ὁμοούσιοις		ὁμοούσιοις

ὁμοούσιος, homooúsios *\ho.mo.ˈoː.si.os\

1. Consubstantiel, de même nature.

Références

• Émile Pessonneaux, Dictionnaire grec-français, Belin Frères, 1898