ὅπλον

Grec ancien

Étymologie

Probablement de ἕπω, hepô → voir sepelio en latin.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	ὅπλον	τὰ	ὅπλα	τὼ	ὅπλω
Vocatif		ὅπλον		ὅπλα		ὅπλω
Accusatif	τὸ	ὅπλον	τὰ	ὅπλα	τὼ	ὅπλω
Génitif	τοῦ	ὅπλου	τῶν	ὅπλων	τοῖν	ὅπλοιν
Datif	τῷ	ὅπλῳ	τοῖς	ὅπλοις	τοῖν	ὅπλοιν

ὅπλον, hóplon neutre

1. Outil.
2. (Au pluriel) Armes.

Dérivés

• ὁπλικός
• ὁπλισία
• ὁπλιστέον
• ὁπλιστέος
• ὁπλιστὴς
• ὁπλιταγωγός
• ὁπλίτας
• ὁπλιτεία
• ὁπλιτεύω
• ὁπλίτης (« hoplite »)
• ὁπλιτικός
• ὅπλιτις
• ὁπλιτοδρομέω
• ὁπλιτοδρόμος
• ὁπλιτοπάλης
• ὁπλίζω (« équiper, armer »)
  • ὅπλισις (« équipement, armement »)
  • ὅπλισμα (« équipement, armement »)
  • ὁπλισμός (« équipement, armement »)
• ὁπλοδιδακτής
• ὁπλοδιδάσκαλος
• ὁπλοδοτέω
• ὁπλοδότης
• ὁπλόδουπος
• ὁπλοφάγος
• ὁπλοφορέω
• ὁπλοφόρος
• ὁπλοφύλαξ
• ὁπλοφυλάκιον
• ὁπλοκαθαρμός
• ὁπλοκαθαρσία
• ὁπλόκτυπος
• ὁπλολογέω
• ὅπλομαι
• ὁπλομανέω
• πάνοπλος (« tout armé »)
  • πανοπλία (« armure complète »)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage