-ida
:
Latin
Forme d’adjectif
-ida \Prononciation ?\
- Nominatif féminin singulier de -idus.
- Vocatif féminin singulier de -idus.
- Ablatif féminin singulier de -idus.
- Nominatif neutre pluriel de -idus.
- Vocatif neutre pluriel de -idus.
- Accusatif neutre pluriel de -idus.
Catalan
Étymologie
- Participe-passé féminin de certains verbes.
Suffixe
-ida féminin (pluriel : -ides)
- Suffixe permettant de former des substantifs.
Apparentés étymologiques
- -at (équivalent masculin)
Prononciation
Espagnol
Étymologie
- Participe-passé féminin des verbes des premier et deuxième groupes.
Suffixe
-ida [ˈi.ða] féminin (pluriel : -idas)
- Suffixe permettant de former des substantifs.
Apparentés étymologiques
- -ido (équivalent masculin)
Apparentés étymologiques
Occitan
Étymologie
- Participe-passé féminin de certains verbes.
Suffixe
-ida [ˈiðo] féminin (pluriel : -idas) (graphie normalisée)
- Suffixe permettant de former des substantifs, à partir d’un verbe ou d’un autre substantif.
Apparentés étymologiques
Dérivés
Références
- Loís Alibèrt, (oc) Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d’Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, ISBN 2-85910-274-4, p. 356