Conjugaison:espagnol/adeudar

Conjugaison en espagnol
adeudar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

adeudar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	adeudar	[a.de.uˈdaɾ]	haber	adeudado	[aˌβeɾ a.de.uˈda.ðo]
Gérondif	adeudando	[a.de.uˈdan̪.do]	habiendo	adeudado	[aˌβjen.do a.de.uˈda.ðo]
Participe passé	adeudado	[a.de.uˈda.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   adeudo [a.deˈu.do] (tú/vos)  ou (vos)   adeudas  adeudás [a.deˈu.das] [a.de.uˈdas] (él/ella/Ud.)   adeuda [a.deˈu.da] (nosostros-as)   adeudamos [a.de.uˈda.mos] (vosostros-as/os)   adeudáis [a.de.uˈdai̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudan [a.deˈu.dan]	Passé composé (yo)   he adeudado [e a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   has adeudado [as a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   ha adeudado [a a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hemos adeudado [ˈe.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   habéis adeudado [a.ˈβejs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   han adeudado [an a.de.uˈda.ðo]
Imparfait (yo)   adeudaba [a.de.uˈda.βa] (tú/vos)   adeudabas [a.de.uˈda.βas] (él/ella/Ud.)   adeudaba [a.de.uˈda.βa] (nosostros-as)   adeudábamos [a.de.uˈda.βa.mos] (vosostros-as/os)   adeudabais [a.de.uˈda.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudaban [a.de.uˈda.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había adeudado [a.ˈβi.a a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   habías adeudado [a.ˈβi.as a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   había adeudado [a.ˈβi.a a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   habíamos adeudado [a.ˈβi.a.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   habíais adeudado [a.ˈβi.ajs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían adeudado [a.ˈβi.an a.de.uˈda.ðo]
Passé simple (yo)   adeudé [a.de.uˈde] (tú/vos)   adeudaste [a.de.uˈdas.te] (él/ella/Ud.)   adeudó [a.de.uˈdo] (nosostros-as)   adeudamos [a.de.uˈda.mos] (vosostros-as/os)   adeudasteis [a.de.uˈdas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudaron [a.de.uˈda.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube adeudado [ˈu.βe a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   hubiste adeudado [u.ˈβi.ste a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo adeudado [ˈu.βo a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hubimos adeudado [u.ˈβi.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis adeudado [u.ˈβi.stejs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron adeudado [u.ˈβje.ɾon a.de.uˈda.ðo]
Futur simple (yo)   adeudaré [a.de.u.daˈɾe] (tú/vos)   adeudarás [a.de.u.daˈɾas] (él/ella/Ud.)   adeudará [a.de.u.daˈɾa] (nosostros-as)   adeudaremos [a.de.u.daˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   adeudaréis [a.de.u.daˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudarán [a.de.u.daˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré adeudado [a.ˈβɾe a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   habrás adeudado [a.ˈβɾas a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá adeudado [a.ˈβɾa a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   habremos adeudado [a.ˈβɾe.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   habréis adeudado [a.ˈβɾejs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán adeudado [a.ˈβɾan a.de.uˈda.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   adeudaría [a.de.u.daˈɾi.a] (tú/vos)   adeudarías [a.de.u.daˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   adeudaría [a.de.u.daˈɾi.a] (nosostros-as)   adeudaríamos [a.de.u.daˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   adeudaríais [a.de.u.daˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudarían [a.de.u.daˈɾi.an]

Passé (yo)   habría adeudado [a.ˈβɾi.a a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   habrías adeudado [a.ˈβɾi.as a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   habría adeudado [a.ˈβɾi.a a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   habríamos adeudado [a.ˈβɾi.a.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   habríais adeudado [a.ˈβɾi.ajs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían adeudado [a.ˈβɾi.an a.de.uˈda.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   adeude [a.de.ˈu.de] (tú/vos)  ou (vos)   adeudes  adeudés [a.de.ˈu.des] [a.de.uˈdes] (él/ella/Ud.)   adeude [a.de.ˈu.de] (nosostros-as)   adeudemos [a.de.uˈde.mos] (vosostros-as/os)   adeudéis [a.de.uˈdei̯s] (ellos-as/Uds.)   adeuden [a.de.ˈu.den]	Passé composé (yo)   haya adeudado [ˈa.ja a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas adeudado  hayás adeudado [ˈa.jas a.de.uˈda.ðo] [a.ˈjas a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   haya adeudado [ˈa.ja a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hayamos adeudado [a.ˈja.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis adeudado [a.ˈjajs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan adeudado [ˈa.jan a.de.uˈda.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   adeudara [a.de.uˈda.ɾa] (tú/vos)   adeudaras [a.de.uˈda.ɾas] (él/ella/Ud.)   adeudara [a.de.uˈda.ɾa] (nosostros-as)   adeudáramos [a.de.uˈda.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   adeudarais [a.de.uˈda.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudaran [a.de.uˈda.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera adeudado [u.ˈβje.ɾa a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   hubieras adeudado [u.ˈβje.ɾas a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera adeudado [u.ˈβje.ɾa a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos adeudado [u.ˈβje.ɾa.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais adeudado [u.ˈβje.ɾajs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran adeudado [u.ˈβje.ɾan a.de.uˈda.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   adeudase [a.de.uˈda.se] (tú/vos)   adeudases [a.de.uˈda.ses] (él/ella/Ud.)   adeudase [a.de.uˈda.se] (nosostros-as)   adeudásemos [a.de.uˈda.se.mos] (vosostros-as/os)   adeudaseis [a.de.uˈda.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudasen [a.de.uˈda.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese adeudado [u.ˈβje.se a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   hubieses adeudado [u.ˈβje.ses a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese adeudado [u.ˈβje.se a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos adeudado [u.ˈβje.se.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis adeudado [u.ˈβje.sejs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen adeudado [u.ˈβje.sen a.de.uˈda.ðo]
Futur (yo)   adeudare [a.de.uˈda.ɾe] (tú/vos)   adeudares [a.de.uˈda.ɾes] (él/ella/Ud.)   adeudare [a.de.uˈda.ɾe] (nosostros-as)   adeudáremos [a.de.uˈda.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   adeudareis [a.de.uˈda.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adeudaren [a.de.uˈda.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere adeudado [u.ˈβje.ɾe a.de.uˈda.ðo] (tú/vos)   hubieres adeudado [u.ˈβje.ɾes a.de.uˈda.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere adeudado [u.ˈβje.ɾe a.de.uˈda.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos adeudado [u.ˈβje.ɾe.mos a.de.uˈda.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis adeudado [u.ˈβje.ɾejs a.de.uˈda.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren adeudado [u.ˈβje.ɾen a.de.uˈda.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   adeuda  adeudá [a.deˈu.da] [a.de.uˈda] (usted)   adeude [a.deˈu.de] (nosostros-as)   adeudemos [a.de.uˈde.mos] (vosostros-as)   adeudad [a.de.uˈdað] (ustedes)   adeuden [a.deˈu.den]