Conjugaison:français/amignoter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
amignoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de amignoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ amignote \ʒ‿ a.mi.ɲɔt\
tu  amignotes \ty  a.mi.ɲɔt\
il/elle/on  amignote \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔt\
nous  amignotons \nu.z‿ a.mi.ɲɔ.tɔ̃\
vous  amignotez \vu.z‿ a.mi.ɲɔ.te\
ils/elles  amignotent \[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔt\
Passé composé
j’ai  amignoté  \ʒ‿e a.mi.ɲɔ.te\
tu as  amignoté  \ty a.z‿a.mi.ɲɔ.te\
il/elle/on a  amignoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.mi.ɲɔ.te\
nous avons  amignoté  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\
vous avez  amignoté  \vu.z‿a.ve.z‿a.mi.ɲɔ.te\
ils/elles ont  amignoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.mi.ɲɔ.te\
Imparfait
j’ amignotais \ʒ‿ a.mi.ɲɔ.tɛ\
tu  amignotais \ty  a.mi.ɲɔ.tɛ\
il/elle/on  amignotait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔ.tɛ\
nous  amignotions \nu.z‿ a.mi.ɲɔ.tjɔ̃\
vous  amignotiez \vu.z‿ a.mi.ɲɔ.tje\
ils/elles  amignotaient \[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  amignoté  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.mi.ɲɔ.te\
tu avais  amignoté  \ty a.vɛ.z‿a.mi.ɲɔ.te\
il/elle/on avait  amignoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.mi.ɲɔ.te\
nous avions  amignoté  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\
vous aviez  amignoté  \vu.z‿a.vje.z‿a.mi.ɲɔ.te\
ils/elles avaient  amignoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.mi.ɲɔ.te\
Passé simple
j’ amignotai \ʒ‿ a.mi.ɲɔ.te\
tu  amignotas \ty  a.mi.ɲɔ.ta\
il/elle/on  amignota \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔ.ta\
nous  amignotâmes \nu.z‿ a.mi.ɲɔ.tam\
vous  amignotâtes \vu.z‿ a.mi.ɲɔ.tat\
ils/elles  amignotèrent \[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  amignoté  \ʒ‿y.z‿a.mi.ɲɔ.te\
tu eus  amignoté  \ty y.z‿a.mi.ɲɔ.te\
il/elle/on eut  amignoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.mi.ɲɔ.te\
nous eûmes  amignoté  \nu.z‿ym.z‿a.mi.ɲɔ.te\
vous eûtes  amignoté  \vu.z‿yt.z‿a.mi.ɲɔ.te\
ils/elles eurent  amignoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.mi.ɲɔ.te\
Futur simple
j’ amignoterai \ʒ‿ a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁe\
tu  amignoteras \ty  a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  amignotera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁa\
nous  amignoterons \nu.z‿ a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  amignoterez \vu.z‿ a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  amignoteront \[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  amignoté  \ʒ‿o.ʁe a.mi.ɲɔ.te\
tu auras  amignoté  \ty o.ʁa.z‿a.mi.ɲɔ.te\
il/elle/on aura  amignoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.mi.ɲɔ.te\
nous aurons  amignoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\
vous aurez  amignoté  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.mi.ɲɔ.te\
ils/elles auront  amignoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.mi.ɲɔ.te\

Subjonctif

Présent
que j’ amignote \kə ʒ‿ a.mi.ɲɔt\
que tu  amignotes \kə ty  a.mi.ɲɔt\
qu’il/elle/on  amignote \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔt\
que nous  amignotions \kə nu.z‿ a.mi.ɲɔ.tjɔ̃\
que vous  amignotiez \kə vu.z‿ a.mi.ɲɔ.tje\
qu’ils/elles  amignotent \k‿[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔt\
Passé
que j’aie  amignoté  \kə ʒ‿ɛ a.mi.ɲɔ.te\
que tu aies  amignoté  \kə ty ɛ.z‿a.mi.ɲɔ.te\
qu’il/elle/on ait  amignoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.mi.ɲɔ.te\
que nous ayons  amignoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\
que vous ayez  amignoté  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.mi.ɲɔ.te\
qu’ils/elles aient  amignoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.mi.ɲɔ.te\
Imparfait
que j’ amignotasse \kə ʒ‿ a.mi.ɲɔ.tas\
que tu  amignotasses \kə ty  a.mi.ɲɔ.tas\
qu’il/elle/on  amignotât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.mi.ɲɔ.ta\
que nous  amignotassions \kə nu.z‿ a.mi.ɲɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  amignotassiez \kə vu.z‿ a.mi.ɲɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  amignotassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.mi.ɲɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  amignoté  \kə ʒ‿ys a.mi.ɲɔ.te\
que tu eusses  amignoté  \kə ty ys.z‿a.mi.ɲɔ.te\
qu’il/elle/on eût  amignoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.mi.ɲɔ.te\
que nous eussions  amignoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\
que vous eussiez  amignoté  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.mi.ɲɔ.te\
qu’ils/elles eussent  amignoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.mi.ɲɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  amignote  \a.mi.ɲɔt\
  amignotons  \a.mi.ɲɔ.tɔ̃\
  amignotez  \a.mi.ɲɔ.te\
Passé
 aie  amignoté   \ɛ a.mi.ɲɔ.te\ 
 ayons  amignoté   \ɛ.jɔ̃.z‿a.mi.ɲɔ.te\ 
 ayez  amignoté   \ɛ.je.z‿a.mi.ɲɔ.te\