Conjugaison:français/confiancer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
confiancer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-cer}}

Conjugaison de confiancer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  confiance \ʒə  kɔ̃.fjɑ̃s\
tu  confiances \ty  kɔ̃.fjɑ̃s\
il/elle/on  confiance \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃s\
nous  confiançons \nu  kɔ̃.fjɑ̃.sɔ̃\
vous  confiancez \vu  kɔ̃.fjɑ̃.se\
ils/elles  confiancent \[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃s\
Passé composé
j’ai  confiancé  \ʒ‿e kɔ̃.fjɑ̃.se\
tu as  confiancé  \ty a kɔ̃.fjɑ̃.se\
il/elle/on a  confiancé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a kɔ̃.fjɑ̃.se\
nous avons  confiancé  \nu.z‿a.vɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
vous avez  confiancé  \vu.z‿a.ve kɔ̃.fjɑ̃.se\
ils/elles ont  confiancé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
Imparfait
je  confiançais \ʒə  kɔ̃.fjɑ̃.sɛ\
tu  confiançais \ty  kɔ̃.fjɑ̃.sɛ\
il/elle/on  confiançait \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃.sɛ\
nous  confiancions \nu  kɔ̃.fjɑ̃.sjɔ̃\
vous  confianciez \vu  kɔ̃.fjɑ̃.sje\
ils/elles  confiançaient \[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃.sɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  confiancé  \ʒ‿a.vɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
tu avais  confiancé  \ty a.vɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
il/elle/on avait  confiancé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
nous avions  confiancé  \nu.z‿a.vjɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
vous aviez  confiancé  \vu.z‿a.vje kɔ̃.fjɑ̃.se\
ils/elles avaient  confiancé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
Passé simple
je  confiançai \ʒə  kɔ̃.fjɑ̃.se\
tu  confianças \ty  kɔ̃.fjɑ̃.sa\
il/elle/on  confiança \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃.sa\
nous  confiançâmes \nu  kɔ̃.fjɑ̃.sam\
vous  confiançâtes \vu  kɔ̃.fjɑ̃.sat\
ils/elles  confiancèrent \[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃.sɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  confiancé  \ʒ‿y kɔ̃.fjɑ̃.se\
tu eus  confiancé  \ty y kɔ̃.fjɑ̃.se\
il/elle/on eut  confiancé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fjɑ̃.se\
nous eûmes  confiancé  \nu.z‿ym kɔ̃.fjɑ̃.se\
vous eûtes  confiancé  \vu.z‿yt kɔ̃.fjɑ̃.se\
ils/elles eurent  confiancé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ kɔ̃.fjɑ̃.se\
Futur simple
je  confiancerai \ʒə  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁe\
tu  confianceras \ty  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁa\
il/elle/on  confiancera \[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁa\
nous  confiancerons \nu  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁɔ̃\
vous  confiancerez \vu  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁe\
ils/elles  confianceront \[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃.s(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  confiancé  \ʒ‿o.ʁe kɔ̃.fjɑ̃.se\
tu auras  confiancé  \ty o.ʁa kɔ̃.fjɑ̃.se\
il/elle/on aura  confiancé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa kɔ̃.fjɑ̃.se\
nous aurons  confiancé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
vous aurez  confiancé  \vu.z‿o.ʁe kɔ̃.fjɑ̃.se\
ils/elles auront  confiancé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\

Subjonctif

Présent
que je  confiance \kə ʒə  kɔ̃.fjɑ̃s\
que tu  confiances \kə ty  kɔ̃.fjɑ̃s\
qu’il/elle/on  confiance \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃s\
que nous  confiancions \kə nu  kɔ̃.fjɑ̃.sjɔ̃\
que vous  confianciez \kə vu  kɔ̃.fjɑ̃.sje\
qu’ils/elles  confiancent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃s\
Passé
que j’aie  confiancé  \kə ʒ‿ɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
que tu aies  confiancé  \kə ty ɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
qu’il/elle/on ait  confiancé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
que nous ayons  confiancé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
que vous ayez  confiancé  \kə vu.z‿ɛ.je kɔ̃.fjɑ̃.se\
qu’ils/elles aient  confiancé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\
Imparfait
que je  confiançasse \kə ʒə  kɔ̃.fjɑ̃.sas\
que tu  confiançasses \kə ty  kɔ̃.fjɑ̃.sas\
qu’il/elle/on  confiançât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  kɔ̃.fjɑ̃.sa\
que nous  confiançassions \kə nu  kɔ̃.fjɑ̃.sa.sjɔ̃\
que vous  confiançassiez \kə vu  kɔ̃.fjɑ̃.sa.sje\
qu’ils/elles  confiançassent \k‿[il/ɛl]  kɔ̃.fjɑ̃.sas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  confiancé  \kə ʒ‿ys kɔ̃.fjɑ̃.se\
que tu eusses  confiancé  \kə ty ys kɔ̃.fjɑ̃.se\
qu’il/elle/on eût  confiancé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y kɔ̃.fjɑ̃.se\
que nous eussions  confiancé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\
que vous eussiez  confiancé  \kə vu.z‿y.sje kɔ̃.fjɑ̃.se\
qu’ils/elles eussent  confiancé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys kɔ̃.fjɑ̃.se\

Conditionnel

Impératif

Présent
  confiance  \kɔ̃.fjɑ̃s\
  confiançons  \kɔ̃.fjɑ̃.sɔ̃\
  confiancez  \kɔ̃.fjɑ̃.se\
Passé
 aie  confiancé   \ɛ kɔ̃.fjɑ̃.se\ 
 ayons  confiancé   \ɛ.jɔ̃ kɔ̃.fjɑ̃.se\ 
 ayez  confiancé   \ɛ.je kɔ̃.fjɑ̃.se\