Conjugaison:français/formidabiliser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
formidabiliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de formidabiliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  formidabilise \ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
tu  formidabilises \ty  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
il/elle/on  formidabilise \[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
nous  formidabilisons \nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɔ̃\
vous  formidabilisez \vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles  formidabilisent \[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
Passé composé
j’ai  formidabilisé  \ʒ‿e fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu as  formidabilisé  \ty a fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
il/elle/on a  formidabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
nous avons  formidabilisé  \nu.z‿a.vɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
vous avez  formidabilisé  \vu.z‿a.ve fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles ont  formidabilisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
Imparfait
je  formidabilisais \ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɛ\
tu  formidabilisais \ty  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɛ\
il/elle/on  formidabilisait \[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɛ\
nous  formidabilisions \nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zjɔ̃\
vous  formidabilisiez \vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zje\
ils/elles  formidabilisaient \[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  formidabilisé  \ʒ‿a.vɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu avais  formidabilisé  \ty a.vɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
il/elle/on avait  formidabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
nous avions  formidabilisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
vous aviez  formidabilisé  \vu.z‿a.vje fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles avaient  formidabilisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
Passé simple
je  formidabilisai \ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu  formidabilisas \ty  fɔʁ.mi.da.bi.li.za\
il/elle/on  formidabilisa \[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.li.za\
nous  formidabilisâmes \nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zam\
vous  formidabilisâtes \vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zat\
ils/elles  formidabilisèrent \[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  formidabilisé  \ʒ‿y fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu eus  formidabilisé  \ty y fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
il/elle/on eut  formidabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
nous eûmes  formidabilisé  \nu.z‿ym fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
vous eûtes  formidabilisé  \vu.z‿yt fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles eurent  formidabilisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
Futur simple
je  formidabiliserai \ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁe\
tu  formidabiliseras \ty  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  formidabilisera \[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁa\
nous  formidabiliserons \nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  formidabiliserez \vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  formidabiliseront \[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  formidabilisé  \ʒ‿o.ʁe fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu auras  formidabilisé  \ty o.ʁa fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
il/elle/on aura  formidabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
nous aurons  formidabilisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
vous aurez  formidabilisé  \vu.z‿o.ʁe fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles auront  formidabilisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  formidabilise \kə ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
que tu  formidabilises \kə ty  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
qu’il/elle/on  formidabilise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
que nous  formidabilisions \kə nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zjɔ̃\
que vous  formidabilisiez \kə vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zje\
qu’ils/elles  formidabilisent \k‿[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.liz\
Passé
que j’aie  formidabilisé  \kə ʒ‿ɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que tu aies  formidabilisé  \kə ty ɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
qu’il/elle/on ait  formidabilisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que nous ayons  formidabilisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que vous ayez  formidabilisé  \kə vu.z‿ɛ.je fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
qu’ils/elles aient  formidabilisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
Imparfait
que je  formidabilisasse \kə ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.li.zas\
que tu  formidabilisasses \kə ty  fɔʁ.mi.da.bi.li.zas\
qu’il/elle/on  formidabilisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.li.za\
que nous  formidabilisassions \kə nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.za.sjɔ̃\
que vous  formidabilisassiez \kə vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.za.sje\
qu’ils/elles  formidabilisassent \k‿[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  formidabilisé  \kə ʒ‿ys fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que tu eusses  formidabilisé  \kə ty ys fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
qu’il/elle/on eût  formidabilisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que nous eussions  formidabilisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
que vous eussiez  formidabilisé  \kə vu.z‿y.sje fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
qu’ils/elles eussent  formidabilisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  formidabiliserais \ʒə  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  formidabiliserais \ty  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  formidabiliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  formidabiliserions \nu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  formidabiliseriez \vu  fɔʁ.mi.da.bi.li.zə.ʁje\
ils/elles  formidabiliseraient \[il/ɛl]  fɔʁ.mi.da.bi.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  formidabilisé  \ʒ‿o.ʁɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
tu aurais  formidabilisé  \ty o.ʁɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
il/elle/on aurait  formidabilisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
nous aurions  formidabilisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
vous auriez  formidabilisé  \vu.z‿o.ʁje fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
ils/elles auraient  formidabilisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\

Impératif

Présent
  formidabilise  \fɔʁ.mi.da.bi.liz\
  formidabilisons  \fɔʁ.mi.da.bi.li.zɔ̃\
  formidabilisez  \fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\
Passé
 aie  formidabilisé   \ɛ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\ 
 ayons  formidabilisé   \ɛ.jɔ̃ fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\ 
 ayez  formidabilisé   \ɛ.je fɔʁ.mi.da.bi.li.ze\