« indignus » : différence entre les versions

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Contenu supprimé Contenu ajouté
X (discussion | contributions)
Daahbot (discussion | contributions)
m Bot : nouveau modèle {{S}} remplaçant toutes les sections sauf les sections de langue (voir WT:Prise de décision/Rendre toutes les sections modifiables)
Ligne 1 : Ligne 1 :
== {{langue|eo}} ==
== {{langue|eo}} ==
{{-flex-verb-|eo}}
=== {{S|verbe|eo|flexion}} ===
'''indignus''' {{pron|in.ˈdiɡ.nus|eo}}
'''indignus''' {{pron|in.ˈdiɡ.nus|eo}}
# ''Conditionnel de'' {{lien|indigni|eo}}.
# ''Conditionnel de'' {{lien|indigni|eo}}.

Version du 31 janvier 2014 à 16:20

Espéranto

Forme de verbe

indignus \in.ˈdiɡ.nus\

  1. Conditionnel de indigni.

Latin

Étymologie

→ voir in- et dignus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indignus indignă indignum indignī indignae indignă
Vocatif indigne indignă indignum indignī indignae indignă
Accusatif indignum indignăm indignum indignōs indignās indignă
Génitif indignī indignae indignī indignōrŭm indignārŭm indignōrŭm
Datif indignō indignae indignō indignīs indignīs indignīs
Ablatif indignō indignā indignō indignīs indignīs indignīs

indignus \in.ˈdiːŋ.nus\ (adverbe : indigne comparatif : indignior ; superlatif : indignissimus)

  1. Indigne.