łącznik

Polonais

Étymologie

De łączyć (« lier »), dérivé de łączny (« lié, joint »), avec le suffixe -ik, littéralement « liaison, jointure ».

Nom commun 1

łącznik \wɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik\ masculin animé (pour une femme, on dit : łączniczka)

1. (Militaire) Officier, agent de liaison.
   • W wojsku, łącznik przekazuje informacje między jednostkami lub rozkazy w relacji dowództwo.
2. (Baseball) Arrêt-court.
   • Łącznik zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami miotacza swej drużyny.

     L’arrêt-court se trouve généralement près de la deuxième base derrière le lanceur de son équipe.

Nom commun 2

łącznik \wɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik\ masculin inanimé

1. (Typographie) Trait d’union.
2. (Grammaire) Copule.
   • Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem. — (Łącznik (gramatyka) sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) )
3. (Architecture) Passerelle, passage aérien et piéton qui fait la liaison entre des bâtiments.

   
4. (Musique) Pont, passage plus ou moins développé, servant de transition entre deux phrases ou deux sections d'une œuvre.
   • Łączniki są nieodzownym elementem fugi i formy sonatowej, les ponts sont indispensables à la fugue et à la sonate.
5. (Électricité) Interrupteur.
   • Łącznik elektryczny.

Synonymes

• dywiz (« trait-d’union »)
• kreseczka

Voir aussi

• łącznik sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références

• Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : łącznik. (liste des auteurs et autrices)