examino
:
Espagnol[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe examinar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | (yo) examino |
examino \ek.saˈmi.no\
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de examinar.
Prononciation[modifier le wikicode]
- Madrid : \ek.saˈmi.no\
- Mexico, Bogota : \ek.s(a)ˈmi.no\
- Santiago du Chili, Caracas : \ek.saˈmi.no\
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
examino, infinitif : examināre, parfait : examināvi, supin : examinātum \Prononciation ?\ (voir la conjugaison)
- intransitif Essaimer.
- examinant alvi — (Col. 9, 14, 5.)
- examinant alvi — (Col. 9, 14, 5.)
- transitif Peser attentivement, juger.
- non aurificis statera, sed quadam populari trutina examinari — (Cicéron. de Or. 2, 38, 159)
- non aurificis statera, sed quadam populari trutina examinari — (Cicéron. de Or. 2, 38, 159)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Références[modifier le wikicode]
- « examino », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe examinar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | eu examino |
examino \i.zɐ.ˈmi.nu\ (Lisbonne) \i.za.ˈmi.nʊ\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de examinar.