reizh

Breton

Étymologie

Du moyen breton rez.

Adjectif

Nature	Forme
Positif	reizh
Comparatif	reishocʼh
Superlatif	reishañ
Exclamatif	reishat

reizh Erreur sur la langue !

1. Exact.
2. Juste.
   • Job a oa eun den reiz ma oa unan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, page 438)

     Job était un homme juste sʼil en était un (sʼil en fut).

Nom commun

Singulier	Pluriel
reizh	reizhoù

reizh \ˈrɛjs\ féminin

1. (Grammaire) Genre.
2. Équité.
3. Justice.
4. Sexe.

Dérivés

• direizh
• direizhadur
• direizhañ
• hep feiz na reizh
• reishaat
• reizhabegañ
• reishaer
• reizhad, reizhidi
• reizhadenn
• reizhadur, reizhadurezh
• reizhaduriñ
• reizhamant
• reizhañ
• reizhaouer
• reizhat
• reizhata
• reizhataerezh
• reizhded
• reizhder
• reizhegezh
• reizhek
• reizhekaat
• reizhenn
• reizhennadur
• reizhennañ
• reizher
• reizherezh, reizhidigezh
• reizh-iliz
• reizhkelenn
• reizhkelennad, reizhkelennidi, reizhkelenniz
• reizh-kêr
• reizhkognek, reizhkornek
• reizhkredenn
• reizhkredenner
• reizhlecʼhiañ
• reizh-lez
• reizhour
• reizhpoell
• reizhselladur
• reizhsellouriezh
• reizhskrivadur
• reizhskrivadurezh
• reizhus
• reizh-wele

Prononciation

• Bretagne (France) : écouter « reizh [Prononciation ?] » (bon niveau)