βουκολικός

Grec ancien

Étymologie

 Composé de βουκόλος, boukólos (« bouvier, pasteur ») et de -ικός, ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βουκολικός		βουκολική		βουκολικόν
vocatif		βουκολικέ		βουκολική		βουκολικόν
accusatif		βουκολικόν		βουκολικήν		βουκολικόν
génitif		βουκολικοῦ		βουκολικῆς		βουκολικοῦ
datif		βουκολικῷ		βουκολικῇ		βουκολικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βουκολικώ		βουκολικά		βουκολικώ
vocatif		βουκολικώ		βουκολικά		βουκολικώ
accusatif		βουκολικώ		βουκολικά		βουκολικώ
génitif		βουκολικοῖν		βουκολικαῖν		βουκολικοῖν
datif		βουκολικοῖν		βουκολικαῖν		βουκολικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βουκολικοί		βουκολικαί		βουκολικά
vocatif		βουκολικοί		βουκολικαί		βουκολικά
accusatif		βουκολικούς		βουκολικάς		βουκολικά
génitif		βουκολικῶν		βουκολικῶν		βουκολικῶν
datif		βουκολικοῖς		βουκολικαῖς		βουκολικοῖς

βουκολικός, boukolikós *\boː.ko.li.ˈkos\

1. Qui concerne les bouviers, les pâtres.
2. Bucolique, pastoral.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : βουκολικός
• Latin : bucolicus

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage