abéissen
Luxembourgeois[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
abéisse(n) \Prononciation ?\ transitif
- Perdre (cesser d’avoir).
- Hien huet e groussen Deel vu sengem Charme agebéisst. : Il a perdu une grande partie de son charme.
Notes[modifier le wikicode]
La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « abéisse » est utilisé.
Conjugaison[modifier le wikicode]
Conjugaison du verbe abéissen
Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |
INDICATIF | ech béissen an du béiss an hien, si, hatt béisst an mir béissen an dir béisst an si béissen an |
ech hunn agebéisst du hues agebéisst hien, si, hatt huet agebéisst mir hunn agebéisst dir hutt agebéisst si hunn agebéisst |
ech hat agebéisst du has agebéisst hien, si, hatt hat agebéisst mir haten agebéisst dir hat agebéisst si haten agebéisst | |
CONDITIONNEL | ech géif abéissen du géifs abéissen hien, si, hatt géif abéissen mir géifen abéissen dir géift abéissen si géifen abéissen |
ech hätt agebéisst du häss agebéisst hien, si, hatt hätt agebéisst mir hätten agebéisst dir hätt agebéisst si hätten agebéisst |
||
IMPÉRATIF | - |