abrennen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich renne ab
2e du sing. du rennst ab
3e du sing. er rennt ab
Prétérit 1re du sing. ich rannte ab
Subjonctif II 1re du sing. ich rennte ab
Impératif 2e du sing. renn ab
renne ab!
2e du plur. rennt ab!
Participe passé abgerannt
Auxiliaire haben
sein
voir conjugaison allemande

abrennen \ˈapˌʁɛnən\ (voir la conjugaison)

  1. (Pronominal) Fatiguer en Courant.

Note : La particule ab de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule ab et le radical du verbe.

Prononciation[modifier le wikicode]


Luxembourgeois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du verbe brennen (« brûler ») avec le préfixe an-.

Verbe [modifier le wikicode]

Infinitif abrennen
Verbe auxiliaire hunn
Participe passé agebrannt
Indicatif
Présent ech brennen an
du brenns an
hien, si, hatt brennt an
mir brennen an
dir brennt an
si brennen an
Passé
composé
ech hunn agebrannt
du hues agebrannt
hien, si, hatt huet agebrannt
mir hunn agebrannt
dir hutt agebrannt
si hunn agebrannt
Prétérit verbe sans prétérit Plus-que-parfait ech hat agebrannt
du has agebrannt
hien, si, hatt hat agebrannt
mir haten agebrannt
dir hat agebrannt
si haten agebrannt
Futur I ech wäert abrennen
du wäerts abrennen
hien, si, hatt wäert abrennen
mir wäerten abrennen
dir wäert abrennen
si wäerten abrennen
Futur II ech wäert agebrannt hunn
du wäerts agebrannt hunn
hien / si, hatt wäert agebrannt hunn
mir wäerten agebrannt hunn
dir wäert agebrannt hunn
si wäerten agebrannt hunn
Conditionnel
Conditionnel
présent
ech géif abrennen
du géifs abrennen
hien, si, hatt géif abrennen
mir géifen abrennen
dir géift abrennen
si géifen abrennen
Conditionnel
passé
ech hätt agebrannt
du häss agebrannt
hien, si, hatt hätt agebrannt
mir hätten agebrannt
dir hätt agebrannt
si hätten agebrannt
Impératif
brenn an!
brennt an!

abrenne(n) \Prononciation ?\

  1. (engem eppes abrennen) Marquer quelqu’un au fer rouge.
    • De Béischte gouf eng Nummer agebrannt. : Les bêtes ont été marquées d'un numéro au fer rouge.

Notes[modifier le wikicode]

La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « abrenne » est utilisé.