accordéieren
Luxembourgeois[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Emprunt du verbe français.
Verbe [modifier le wikicode]
accordéiere(n) \a.kɔʁ.ˈde.jə.ʁən\
- Accorder, allouer, octroyer.
- D’Bank huet hinnen e Prêt accordéiert. : La banque leur a accordé un prêt.
Notes[modifier le wikicode]
La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « accordéiere » est utilisé.
Synonymes[modifier le wikicode]
Conjugaison[modifier le wikicode]
Conjugaison du verbe accordéieren
| Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |
| INDICATIF | ech accordéieren du accordéiers hien, si, hatt accordéiert mir accordéieren dir accordéiert si accordéieren |
ech hunn accordéiert du hues accordéiert hien, si, hatt huet accordéiert mir hunn accordéiert dir hutt accordéiert si hunn accordéiert |
ech hat accordéiert du has accordéiert hien, si, hatt hat accordéiert mir haten accordéiert dir hat accordéiert si haten accordéiert | |
| CONDITIONNEL | ech géif accordéieren du géifs accordéieren hien, si, hatt géif accordéieren mir géifen accordéieren dir géift accordéieren si géifen accordéieren |
ech hätt accordéiert du häss accordéiert hien, si, hatt hätt accordéiert mir hätten accordéiert dir hätt accordéiert si hätten accordéiert |
||
| IMPÉRATIF | accordéier ! accordéiert ! |