apotiker
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton appotiquaer[1], issu du latin apothecarius.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|
apotiker | apotikerien | apotikerion |
apotiker \a.pɔ.ˈti.kːɛr\ masculin (pour une femme, on dit : apotikerez)
- (Pharmacie) Pharmacien.
- Evit bezañ kargad-stad, den a lezenn, kelenner, apotiker, ret eo tremen un arnodenn dre skrid war an iwerzhoneg. — (Oscar Mac Uilis, An iwerzhoneg, in Al Liamm, no 5, automne 1947, page 25)
- Pour être fonctionnaire, juriste, professeur, pharmacien, il faut passer un examen écrit d'irlandais.
- Graet en doa da sekretour ar maerdi prientiñ ur roll eus holl vezeion hag apotikerion ar cʼhanton, ma cʼhallfent kaout strilheoul er stal nemeti a vefe digoret [...]. — (Yann Mikael, Ur sizhunvezh dispacʼh, in Al Liamm, no 142, septembre-octobre 1970, page 384)
- Il avait fait préparer au secrétaire de mairie une liste de tous les médecins et pharmaciens du canton, pour qu’ils puissent obtenir de l’essence à la seule station-service qui serait ouverte.
- Evit bezañ kargad-stad, den a lezenn, kelenner, apotiker, ret eo tremen un arnodenn dre skrid war an iwerzhoneg. — (Oscar Mac Uilis, An iwerzhoneg, in Al Liamm, no 5, automne 1947, page 25)
- (Vieilli) Apothicaire.
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499