astoen
Luxembourgeois[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe [modifier le wikicode]
astoen \Prononciation ?\ intransitif
(fir + acc.)
Répondre (de quelqu’un).- D’ Eltere sti fir hir Kanner an, well se nach net groussjäreg sinn. : Les parents répondent de leurs enfants parce qu'ils ne sont pas encore grands.
Conjugaison du verbe astoen
Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |
INDICATIF | ech stinn an du stees an hien, si, hatt steet an mir stinn an dir stitt an si stinn an |
ech stoung an du stoungs an hien, si, hatt stoung an mir stoungen an dir stoungt an si stoungen an |
ech sinn agestanen du bass agestanen hien, si, hatt ass agestanen mir sinn agestanen dir sidd agestanen si sinn agestanen |
ech war agestanen du waars agestanen hien, si, hatt war agestanen mir waren agestanen dir waart agestanen si waren agestanen |
CONDITIONNEL | ech géif astoen du géifs astoen hien, si, hatt géif astoen mir géifen astoen dir géift astoen si géifen astoen ech stéing an du stéings an hien, si, hatt stéing an mir stéingen an dir stéingt an si stéingen an |
ech wier agestanen du wiers agestanen hien, si, hatt wier agestanen mir wieren agestanen dir wiert agestanen si wieren agestanen |
||
IMPÉRATIF | stéi an ! stitt an ! |