beajour
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | beajour | beajourien | beajourion |
Adoucissante | veajour | veajourien | veajourion |
Durcissante | peajour | peajourien | peajourion |
beajour \beˈɑː.ʒur\ masculin (pour une femme on dit : beajourez)
- Voyageur.
- Un deiz koulskoude, ur beajour, poulzet gant ar cʼhoant, a soñjas evel-hen : « Sed amañ un taol-chañs ; riskl a zo, avat. Arabat eo din tostaat dievezh. » — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, p. 29)
- Un jour pourtant, un voyageur, poussé par l’envie, pensa ainsi : « Voici un coup de chance ; il y a du danger, pourtant. Il ne faut pas que j’approche imprudemment. »
- Un deiz koulskoude, ur beajour, poulzet gant ar cʼhoant, a soñjas evel-hen : « Sed amañ un taol-chañs ; riskl a zo, avat. Arabat eo din tostaat dievezh. » — (Abeozen, Marvailhoù Loened, Skridoù Breizh, Brest, 1943, p. 29)
Composés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 24 octobre 2012, 1465 pages ISBN 978-2356780690, page 1410a