bekennen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Composé de kennen (« connaitre ») avec la particule inséparable be-

Verbe [modifier le wikicode]

bekennen \bəˈkɛ.nən\ intransitif (voir la conjugaison)

  1. Confesser.

Dérivés[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de kennen (« connaitre »), avec le préfixe be-.

Verbe [modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik beken bekende
jij bekent
hij, zij, het bekent
wij bekennen bekenden
jullie bekennen
zij bekennen
u bekent bekende
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben bekennend bekend

bekennen \Prononciation ?\ transitif ou intransitif

  1. Avouer, confesser, reconnaitre.
  2. (Bible) Connaître, avoir des relations sexuelles avec une personne.

Synonymes[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]