cernuus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Voyez cerebrum pour des explications sur le radical.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cernuus cernuă cernuum cernuī cernuae cernuă
Vocatif cernue cernuă cernuum cernuī cernuae cernuă
Accusatif cernuum cernuăm cernuum cernuōs cernuās cernuă
Génitif cernuī cernuae cernuī cernuōrŭm cernuārŭm cernuōrŭm
Datif cernuō cernuae cernuō cernuīs cernuīs cernuīs
Ablatif cernuō cernuā cernuō cernuīs cernuīs cernuīs

cernuus \Prononciation ?\

  1. Culbutant, la tête en bas.
    • cernuus dicitur proprie inclinatus, quasi quod terram cernit — (Non. p. 20, 33)
    • ejectoque incumbit cernuus armo — (Virgile. A. 10, 894)

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

  • cernuo (« faire la culbute »)

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cernuus cernuī
Vocatif cernue cernuī
Accusatif cernuum cernuōs
Génitif cernuī cernuōrum
Datif cernuō cernuīs
Ablatif cernuō cernuīs

cernuus \Prononciation ?\ masculin

  1. Saltimbanque, culbuteur.

Références[modifier le wikicode]

  • « cernuus », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 293)
  • « cernuus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage