circus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 18 juin 2019 à 14:09 par Surbot (discussion | contributions) (→‎Néerlandais : Ajout du taux de reconnaissance)
Voir aussi : Circus

Français

Étymologie

Du grec ancien κίρκος, kírkos (« faucon »).

Nom commun

Invariable
circus
\siʁ.kys\

circus \siʁ.kys\ masculin

  1. (Ornithologie) Nom scientifique des oiseaux du genre busard.
    • Le nom scientifique du busard cendré est circus pygargus.

Voir aussi

Anglais

Étymologie

Du latin circus.

Nom commun

Singulier Pluriel
circus
\Prononciation ?\
circuses
\Prononciation ?\

circus \ˈsɜː.kəs\

  1. Cirque.
  2. Vaste rond-point.

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *(s)ker-[1] (« tourner »), qui donne corona et curvus, en grec κίρκος, kirkos (« faucon, oiseau au bec courbé »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif circus circī
Vocatif circe circī
Accusatif circum circōs
Génitif circī circōrum
Datif circō circīs
Ablatif circō circīs

circus masculin

  1. Cercle.
  2. Cirque.
    • circus maximus.

Synonymes

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • circus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage

Néerlandais

Étymologie

Du latin circus.

Nom commun

circus

  1. Cirque.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]